Sprookjes

Zondagavond. Er staat een bed in de woonkamer. Als ik zie dat Elske erin ligt gaat er een lichte verbazing door me heen. Ze slaapt. Mijn collega vertelt dat ze is gevallen. Het anders zo vriendelijke dametje oogt nu als een fragiel hoopje mens. De gedachten aan wat zich eerder die dag heeft afgespeeld spreekt tot m'n verbeelding. Ik zet het echter van me af en betrap mezelf op een diepe zucht. Nu ligt ze veilig in het bed en ze oogt comfortabel. 

Een uurtje later wordt ze wakker. Ik plant mijn billen op de rand van het bed. Haar vertrouwde glimlach verschijnt op haar gezicht. 'Hoe heb je geslapen?' vraag ik. 'Heerlijk,' zegt ze: 'Maar nu is het tijd om op te staan en aan te kleden.' 'Nou,...' begin ik voorzichtig: 'Je bent vanmorgen gevallen en je hebt de hele dag geslapen.' 'O, ja?' vraagt ze. 'Ja.' zeg ik. Ze reageert minimaal op de boodschap. Ik bespeur geen vragende blik of emotie en besluit om in het moment te blijven. 'Heb je misschien trek gekregen van al het gesnurk?' Ze lacht en geeft aan dat ze wel wat lust. 

Ik maak een kleine warme maaltijd voor haar klaar en ga terug op de rand van haar bed zitten. Hapje voor hap help ik haar. In alle rust eet ze het hele portie op. Als ik het schaaltje naast me wegzet, zegt ze dat het haar lekker heeft gesmaakt. 'Dat is een goed teken.' antwoord ik.

'Ik vind het zo lief van je, dat je bij me op bezoek komt.' Ze pakt m'n hand en wrijft er met haar andere hand overheen. 'Ik vind het ook fijn om bij u op bezoek te zijn. We hebben het altijd gezellig samen.' 'Dus je vind het gezellig bij oma?' vraagt ze. Ik kan niet anders dan glimlachen en in gedachten maak ik een sprongetje van verzorgende naar kleinkind. Ergens van binnen voel ik dat dit wel eens een verrassend gesprekje kan worden. Als vanzelf ga ik mee in haar beleving: 'Ik word altijd zo door u verwend.' Ze begint over mijn hand te wrijven. Het is even stil tussen ons. Ze wrijft en wrijft. Ze kijkt me aan. Haar ogen glinsteren.  'Als Sinterklaas komt dan moet je maar naar oma komen dan krijg je een cadeautje. Wat wil je graag hebben van Sinterklaas?' Ze kijkt me nog steeds aan. In stilte geniet ik van de verbinding die er tussen ons ontstaat. Er is een intern feestje gaande. Het jubelt in me van plezier. 

'Ik heb een mooie pop gezien.' zeg ik. 'Maar het duurt nog even voordat het Sinterklaas is hoor. Ik ben eerst nog jarig.' Floep ik eruit. Ze wrijft nog steeds over mijn hand. 'Ow ben je binnenkort jarig? Wat wil je voor je verjaardag?' Ik denk na. 'Een leesboek. Ik hou van lezen.' 'Dan krijg je van oma een leesboek.' Nu ben ik het die mijn hand op haar wrijvende hand leg en haar liefkozend aanraakt. 'Wat ontzettend lief van u.' 

'Dan gaat oma binnenkort naar de winkel en zal ze een leesboek voor je kopen.' zegt Elske kordaat. 'En dan gaat ze kijken voor een pop.' Stiekem vind ik het grappig dat ze in de derde persoon praat. Voor een momentje lijkt ze het viefe vrouwtje van voorheen. Ik kan 't niet laten om nog wat op het onderwerp door te gaan. Het is zo'n knus momentje. Zo samen op haar bed. 

'Maar Oma ik krijg die pop toch van Sinterklaas?' Klink ik een pietsie verbaast: 'Wat vraagt u eigenlijk aan de Sint?' Daar hoeft ze niet lang over na te denken: 'Oma vraagt helemaal niks.'

'Waarom niet?' vraag ik. 'Dat is allemaal veel te duur!' zegt Elske. 'Hoezo? Dat betaalt Sinterklaas toch?' 

Elske begint hard te lachen: 'Ach kind dat hebben ze je maar wijs gemaakt.' Ze wrijft weer ijverig over mijn hand. 'Dat zijn maar sprookjes. Dat hebben ze verzonnen. Sinterklaas is maar een sprookje, daar is niks van waar!'