Sorry

Al heel lang houd ik mezelf stil. 
Gewoon omdat het zo voelde in mij. 
Er was en is zoveel lawaai in de wereld.
Overbodig als ik daar ook nog eens doorheen ga tetteren.
Ik had er geen behoefte aan. 

De laatste weken word ik geprikt. 
Kleine steekjes van binnenuit. 
Onverwachtse impulsen die sterker worden.
Ik kan niet anders dan gehoor geven en achter m'n laptop kruipen.

De laptop die ik de afgelopen jaren minimaal heb aangekeken. 
Af en toe gaf ik haar een onverschillige blik en werd ze gebruikt. 
Gebruikt voor het hoognodige werk. Zelden om me creatief te uiten. 
Ik voel dat ze het me niet kwalijk neemt. Ik ben haar niet vergeten. 
Net zoals ik m'n virtuele vrienden niet vergeten ben. 

Met regelmaat schieten m'n volgers door het hoofd. 
Er klinkt een stemmetje achteraan: "Hilde je hebt het niet afgerond."
Het zijn niet de FB vrienden, de volgers op BLMD die dat zeggen. 
Nee, het fluistert in mij. 

Sorry... dat ik zwijgend vertrok.
Zonder uitleg, zonder te vertellen waar naar toe...
Ik wist het zelf niet eens.
Ik ging gewoon de stilte in. 

Sorry 💚