Kennen?

'Je moet de mensen kennen.'

Het is een opmerking die ik regelmatig hoor. Het belang van achtergrond informatie & een levensloop staat in een hoog vaandel.

Het is mij al verschillende keren opgevallen dat 'alles weten over de ander' de omgang kan belemmeren. Vooral wanneer iemand in het verleden een 'rotzak' is geweest.
De voorgeschiedenis kan het moeilijk maken om zonder oordeel & onbevangen het contact aan te gaan.

Voor mij is het verleden dus niet zaligmakend.
Als oproepkracht in de zorg kom ik binnen verschillende woningen en ontmoet ik veel verschillende mensen. Het is voor mij sowieso een waarheid dat mensen met dementie in het nu leven en daar maak ik handig gebruik van. Net zoals ik handig gebruik maak dat ik niet alle ins & outs weet.

Ik weet het, het lijkt vaak heel anders. Herbeleving van fragmenten & gebeurtenissen uit het verleden. Maar die beleving vindt nu plaats dus reageer ik in het moment. Ik maak contact vanuit het nu. Zo simpel en lastig tegelijkertijd.

Het gaat er vooral om dat je weet wie je zelf bent en met welke stemming je het contact aan gaat. Wist je dat? Elke keer stap ik opnieuw met frisheid een ruimte binnen. Ik maak eerst contact met mezelf en groet vervolgens de ander. Hoe doe jij dat?