Heilzaam

'Ik mis de hartelijkheid.' zegt mijn vriendin tijdens ons telefoongesprek. 'Het kost toch geen extra tijd om hartelijk te zijn? Ik begrijp dat het wat energie kost. Zeker als je zelf niet zo'n goede dag hebt. Dat hebben we allemaal wel eens. Maar een beetje hartelijkheid dat levert toch weer een mooi moment op? Je kunt toch laten merken dat je iemand gezien hebt voordat je de pillen aanreikt? Zo groette mijn vader verschillende keren per dag een meneer die in de hoek van de woonkamer zat. Nu is die plek leeg.'

Haar vader Coos woont sinds enkele maanden in het verpleeghuis binnen de revalidatieafdeling. In de hoek van de woonkamer zat altijd een man die zuurstof kreeg toegediend. Het was een man van Indonesische afkomst. Coos woonde tijdens zijn jeugd in het Jappenkamp in Nederlands-Indië. Zonder veel woorden schiep het verleden een band tussen de heren. Ondanks dat Coos moeizaam praat en hakkelend zijn zinnetjes maakt als gevolg van afasie, zocht hij de meneer steeds opnieuw op in zijn hoekje.

'Het was ontroerend om te zien.' vertelt m'n vriendin. Kosten wat het kost wilde Coos de meneer in het hoekje groeten. 'Pap doe maar niet. Hij slaapt.' Probeerde ze hem tegen te houden. 'Nee, slaapt altijd.' zei hij dan en liep vervolgens op de man af om zijn hand te pakken. Hij mompelde wat vriendelijks en wreef over de hand die hij vasthield.

'Iedereen liep aan deze meneer voorbij maar mijn vader niet. Even laten merken dat je de ander ziet. Dat is toch waar hartelijkheid over gaat?' merkt m'n vriendin op.  

Ik bevestig haar opmerking. Ja zo simpel is het. Er is weinig voor nodig. Een waardige blik doet wonderen. Een gebaar zoals een hartelijke groet is helend voor de ziel. 

Deze mannen met onuitgesproken jeugdherinneringen die elkaar treffen is een zegen. Ergens vermoed ik dat de dagelijkse begroetingen van Coos voor beiden een heilzaam moment waren. 

Een hartelijke groet is heilzaam voor de ziel.