Rob & Fransje
Aankomende zondag ga ik met m'n moeder naar een theaterconcert. Samen met haar ga ik een nieuwe herinnering maken. Eén die ons nog lang bij blijft. Althans dat hoop ik. Allebei zijn we gezegend met een gezond brein.
Ik kwam op het idee om kaartjes te kopen van mijn moeders grootste idool door een liedje dat ik onlangs hoorde.
Rob de Nijs galmde door de ruimte tijdens het afscheid van Fransje.
Een mevrouw waar ik af en toe voor mocht zorgen. Ze woonde in een woongroep waar ik als oproepkracht mijn diensten verleen. Ze is overleden. Jeetje, wat hield ik van deze vrouw.
Ze heeft een onuitwisbare indruk op me achtergelaten met haar uitgesproken gedrag. Er waren momenten dat ze mij alle hoeken van de kamer liet zien met haar uitspraken. Soms was er geen land met haar te bezeilen. Op haar eigen manier hield ze de regie over haar leven. Heerlijk. Ik hou er van.
Maar ik geef toe, ik vond het ook wel eens lastig. Haar scherpe tong kon kwetsend zijn en wakkerde emoties aan bij de mensen in haar omgeving. Ook bij mij.
De situatie was dan een uitnodiging om aanwezig te blijven in de verbinding en mijn hart niet te sluiten. Ik voelde altijd mededogen voor haar.
Ik hield van haar toen ze na een serenade van vloekwoorden over de gang liep. In haar nachtpon op zoek ze naar de wc. "Zal ik je het toilet wijzen?" vroeg ik haar met een oprechte glimlach. Ze nam mijn aanbod aan. Met een zucht liet ze haar plasje in de pot plonzen. "Ik ben de kwaaiste nie." zei ze. "Nee, je bent een schat Fransje!" antwoordde ik. Toen ze haar broek omhoog had gaf ik haar een zoen op haar wang.
'Laat alles wat ademt in vrede bestaan' zong Rob en mijn tranen biggelden vrij over mijn wangen. Wat een opluchting om ze te laten gaan. Treffender kon het lied niet gekozen worden.
Fransje fascineerde me door haar verbale uitlatingen & gedrag. Door de dementie was ze soms onnavolgbaar. De onvoorspelbaarheid liet mij oefenen in: geduld, oordeelloosheid, barmhartigheid & liefde.
Dank je lieve Fransje voor de bijzondere lessen die je me gaf. Zondag neem ik je in gedachten mee. Jij, mijn moeder en ik. Samen luisteren naar Rob de Nijs. Want al adem je niet meer, in vrede mag je bestaan.
Ik kwam op het idee om kaartjes te kopen van mijn moeders grootste idool door een liedje dat ik onlangs hoorde.
Rob de Nijs galmde door de ruimte tijdens het afscheid van Fransje.
Een mevrouw waar ik af en toe voor mocht zorgen. Ze woonde in een woongroep waar ik als oproepkracht mijn diensten verleen. Ze is overleden. Jeetje, wat hield ik van deze vrouw.
Ze heeft een onuitwisbare indruk op me achtergelaten met haar uitgesproken gedrag. Er waren momenten dat ze mij alle hoeken van de kamer liet zien met haar uitspraken. Soms was er geen land met haar te bezeilen. Op haar eigen manier hield ze de regie over haar leven. Heerlijk. Ik hou er van.
Maar ik geef toe, ik vond het ook wel eens lastig. Haar scherpe tong kon kwetsend zijn en wakkerde emoties aan bij de mensen in haar omgeving. Ook bij mij.
De situatie was dan een uitnodiging om aanwezig te blijven in de verbinding en mijn hart niet te sluiten. Ik voelde altijd mededogen voor haar.
Ik hield van haar toen ze na een serenade van vloekwoorden over de gang liep. In haar nachtpon op zoek ze naar de wc. "Zal ik je het toilet wijzen?" vroeg ik haar met een oprechte glimlach. Ze nam mijn aanbod aan. Met een zucht liet ze haar plasje in de pot plonzen. "Ik ben de kwaaiste nie." zei ze. "Nee, je bent een schat Fransje!" antwoordde ik. Toen ze haar broek omhoog had gaf ik haar een zoen op haar wang.
'Laat alles wat ademt in vrede bestaan' zong Rob en mijn tranen biggelden vrij over mijn wangen. Wat een opluchting om ze te laten gaan. Treffender kon het lied niet gekozen worden.
Fransje fascineerde me door haar verbale uitlatingen & gedrag. Door de dementie was ze soms onnavolgbaar. De onvoorspelbaarheid liet mij oefenen in: geduld, oordeelloosheid, barmhartigheid & liefde.
Dank je lieve Fransje voor de bijzondere lessen die je me gaf. Zondag neem ik je in gedachten mee. Jij, mijn moeder en ik. Samen luisteren naar Rob de Nijs. Want al adem je niet meer, in vrede mag je bestaan.
Reacties
Een reactie posten