vrolijke deuntjes

"Stille nacht, Heilige nacht,...Davids zoon, lang verwacht..."

In de vroege ochtend klinkt er een kerstlied door de gang. Het komt achter zijn deur vandaan. Ik neem een kijkje om de hoek van de deur. Zijn dekbed heeft hij al dichtgetrokken. Hij ligt er bovenop met zijn pyjama aan. 

Ik ga op de rand van zijn bed zitten. Hij kijkt me aan en zingt onverstoorbaar door. Ik zing een stukje met hem mee. Het kerstlied gaat over in een ander gezang:

"Heer wees ons nabij dat wij vriendelijk zijn op aarde. Dat wij bij u mogen zijn....Laat mij tot u komen..." 

Ik heb geen idee. Het klinkt in de sfeer van een psalm, maar dan met eigen woorden. 

Zijn gezang raakt me. Het lijkt alsof ik angst en verdriet achter zijn woorden voel. Ik zoek oogcontact met hem en glimlach. Voor een moment zie ik een glinstering, ondanks het traanvocht in zijn ogen. 

Zullen we samen bidden? vraag ik hem. Ik vouw mijn handen: "Onze Vader, die in de hemel zijt..." begin ik het gebed en hij neemt het van me over. 

Een kort moment geeft het gebed ontspanning  en een opening. Ik maak er handig gebruik van: "Kom dan help ik je met wassen en aankleden." Hij staat op van zijn bed. Gaat mee naar de badkamer. We worden opnieuw vergezeld door zijn gezang,  zijn tranen & snottebellen. Ik laat het een tijdje zo... en help hem in stilte. Pyjama uit, wassen. Hij volgt de handelingen vanzelf. Tussendoor poets ik herhaaldelijk zijn neus. Verdriet dat vrijkomt vang ik op in een tissue. 

"Ik ken ook wat liedjes." zeg ik wanneer ik hem ga aankleden. "Luister maar." 

Ik start mijn repertoire. Ik zing dwars door zijn gezang heen. Het voelt even vreemd voor me.  Alsof het mij ontbreekt aan respect. Toch kies ik ervoor de sterke impuls in mij te volgen. Het verdriet houdt nu al zolang aan. Hij heeft er hulp bij nodig. Ik ga mee in zijn behoefte om te zingen maar verander de liedjes. Ik hoop dat ik hem hierdoor in een andere stemming krijg.

"Kijk eens in de poppetjes van mijn ogen,..(sniff)...Als de lente komt dan stuur ik jou..(snotter)...Daar bij die molen...Zie ginds komt de stoomboot" en nog een tiental liedjes vormen een medley. 

En hij?  Hij zingt met me mee. Na enkele liedjes stopt het gesnotter. Het verdriet lost op in de vrolijke deuntjes.