de kracht van water

Er zijn zoveel gebeurtenissen dat ik de beleving ervan amper kan bijhouden. Laat staan het beschrijven van alle wonderlijke ervaringen. 

Het was 15:45 uur toen ik mijn laptop in de hoes deed  en een Iers echtpaar een veilige reis naar huis wenste. Ik had zitten schrijven op een bankje onder bomen op de Esplanade. Ze waren aangeschoven op het bankje om afscheid te nemen van Lourdes. Ik zei ze gedag en had het plan mijn flessen te vullen en naar het toilet te gaan. 

Tijdens mijn verblijf in Lourdes drink ik liters van dit water. Ik neem het niet mee naar huis. Alleen voor iemand die het aan me vraagt. Ik denk er nu aan dat ik nog een volle jerrycan op zolder heb. Dus wanneer je wat nodig hebt. Be my guest! 

In het verleden gebruikte ik thuis het water bij het maken van schilderijen. Hier in Lourdes gebruik ik het water ook in mijn waterkoker.  Of dat de bedoeling is? Geen idee. Ik krijg er geen vervelende gevoelens van dus,… voor mij is het energetisch spiritueel verantwoord ;-) 

Ik geloof in de kracht van water in het algemeen. Water wast, spoelt, zuivert, voedt. Zonder water geen leven. Dat hebben we afgelopen zomer in onze tuinen mogen ervaren. Ik geloof in het wetenschappelijk onderzoek van Emoto. Hij fotografeerde ijskristallen van verschillende bronnen en concludeerde uit deze foto's dat externe effecten invloed hebben op de energetische structuur van water. Externe effecten zoals positieve intenties zorgen volgens hem voor het helende effect dat water op de mens heeft. Of het water van Lourdes door hem gefotografeerd werd heb ik niet nagezocht. 

Op mijn wandeling naar het toilet loop ik langs de baden die gevuld zijn met het water van de bron. Het is er heel rustig. De bankjes bij de vrouwen zijn helemaal leeg. Dat gebeurd zelden. Het is ook niet de eerste keer dat m'n oog er vandaag op valt ‘Hmmm,.. zal het dan toch de bedoeling zijn dat?.... ‘ Ik vraag aan de regulateur of het nog open is en hij maakt een vriendelijk gebaar dat ik door mag lopen.

Voor de tweede keer in 2 dagen ga ik in de baden. Voor een moment verdwijnt mijn volle blaas naar de achtergrond. Even bemoeit mijn hoofd zich ermee. Is het niet inhalig om weer te gaan? Echter laat ik dat snel los en verbind me met mijn hart. Ik zit immers al op het lege bankje en mag zo naar binnen. Geen tijd voor breingeneuzel,… 

Tijd om in stilte mijn dankbaarheid uit te spreken en te voelen wat de intentie is waarmee ik het bad in ga. Het wordt me snel duidelijk en ik begrijp ook waarom ik nu opnieuw op het bankje zit. 

Gisteren voordat ik het bad in ging werd ik overvallen door emoties. Intens verdriet kwam vrij vanuit mijn onderbuik. Het kostte me moeite om mezelf enigszins in toom te houden. Ik zuchtte, zuchtte, zuchtte terwijl de tranen stroomde. Hoe dat zo gebeurde? It doesn't really matter. Misschien kwam  het door de behulpzame toewijding waarmee de dames werken. Misschien werd het getriggerd door de emoties die ik zag bij de vrouwen die mij voorgingen. Misschien was het m'n nederigheid, ik wachtte naakt om voor Maria te gaan staan. (Alles wordt overigens bedekt met doeken. Het is een kuis ritueel.) Het water spoelde en maakte vrij. 

Genade. 

Vandaag zit ik in mijn blootje onder de blauwe cape en voel me euforisch. Vreugde in overvloed vanwege deze bijzondere wending aan mijn weg naar het toilet. 

Dan gaat het gordijn opzij. Met een glimlach word ik verwelkomt. De dame aan het hoofd van het bad haalt mijn rechter arm onder de cape vandaan en legt deze op mijn hart. Ze laat me weten dat ik mijn gebed mag doen & mijn intenties. Ze vraagt me een kruisteken te maken wanneer ik klaar ben. 

De cape wordt gewisseld voor een nat laken en onder begeleiding van vier handen stap ik in een bad vol liefde.

Heilige Maria, bid voor ons...

Heilige Bernadette, bid voor ons...