Lijstjes

Haar slaapkamerdeur staat open en ze zit op de rand van haar bed. 

Ik loop in de deuropening voorbij. Ze kijkt me met heldere ogen aan en geeft me een glimlach. 

Ik voel een uitnodiging. Ondanks dat ik op weg was naar wat anders, ga ik even naast haar zitten op bed. Mevrouw heeft dementie. Volgens de nachtdienst had ze een onrustige, wakkere nacht. 

'Hoe gaat het met je?' knoop ik een gesprekje aan. 'Het gaat goed hoor, ja toch?' 

'U weet dat beter dan ik, hoe heb je geslapen vannacht?' is de vraag die ik er op laat volgen. 'Heerlijk!' klinkt ze overtuigd. 'Hoe laat is het? kwart voor 9? Ohh, dan ga ik eruit.' 

'U wordt zo geholpen door een collega. Ze is even op een lijstje kijken in de agenda.'

'Werken jullie met lijstjes dan?' reageert ze adrem. Ik kan mijn glimlach niet onderdrukken: 'We kunnen niet alles onthouden. Tenminste, ik niet en u?'

'Ow, ik ook niet' en ze maakt een samenzweerderig gebaar. Haar elleboog tikt zachtjes tegen de mijne. 

'Maakt u wel eens lijstjes?' vraag ik nieuwsgierig. 'Nee hoor als ik wat vergeet, dan denk ik meestal, ze komt later wel terug. Is misschien niet goed hoor!' en ze lacht er zelf om. 

'Ah, maar wel slim van u, dat maakt het leven een stuk makkelijker' lach ik met haar mee.