Ik heb van jullie genoten

Hij was muziekdocent in zijn werkend leven. Nu is hij al jaren met pensioen en dement. Sinds enkele maanden woont hij op een gesloten woongroep met zes andere ouderen. Ook zij hebben een vorm van dementie.

Vanaf de hoek van de tafel slaat hij gaande wat er aan de andere kant van de lange tafel gebeurd. Hij zegt niet veel maar zijn zijn gezicht spreekt boekdelen.

Op een paar meter afstand zitten zijn medebewoners en ik. Er ligt een muziekbundel voor mijn neus. Steeds lees ik de eerste regels van een lied en elke keer is er iemand die de woorden herinnert en het wijsje inzet. De zuiverheid van de melodie laat te wensen over. Dit ontgaat hem niet en met een glimlach, schudt hij licht zijn hoofd.

Tussen de liedjes door vertel ik verhaaltjes & anekdotes. Soms zijn ze waar. Soms zijn ze verzonnen. Ze versterken de melodramatische teksten van de antieke nummertjes. Er wordt hartelijk om gelachen en het plezier bereikt blijkbaar de andere kant van de lange tafel. Want na drie kwartier staat hij op en komt naar me toe.

"Mag ik u even wat zeggen?" Vraagt hij me vriendelijk met een glimlach inclusief rode konen. "Ik vind het prachtig om te zien dat jullie zoveel plezier hebben. Ik ging met mijn kinderen naar Amerika. Ik zeg dat niet om te zeggen: Kijk mij nou eens ver op reis geweest zijn. Maar,.. Ik zeg dit omdat ik het prachtig vind dat zoiets kleins als dit, zoveel plezier geeft!"

"Dank u wel, wat fijn dat u dat met me deelt." ik leg mijn hand even op zijn arm, een beetje grappend maak ik excuus voor de kwaliteit: "Sorry, dat het niet altijd even mooi klonk."

"Dat geeft niks." zegt hij "Jullie hebben zoveel plezier.Dat is veel meer waard. Ik heb van jullie genoten!"