Foutje bedankt!

 

Ik wil de 'fout' hartelijk bedanken dat deze bij tijd en wijle op het meest onverwachte moment op het levenstoneel verschijnt. Wat een consternatie weet deze teweeg te brengen in m'n gehele systeem. Van top tot teen voel ik dat ik leef! Sensaties gieren door het lijf en in het hoofd worden de radertjes dusdanig aan het werk gezet dat ze zich niet laten stoppen. Ik voel dat de interne impulsen mijn vezels dusdanig prikkelen dat ik er emotioneel en zenuwachtig van word. Er rest me niks anders dan te constateren dat er een loopje met me genomen wordt.

Pffff!!!! Dat is lastig joh! Ik wil toch minstens het idee hebben dat ik mezelf onder controle heb en de wereld om me heen overzichtelijk en helder is. Wat een grap dat één overtuiging de boel op z'n kop kan zetten. De hele situatie waarin ik verkeer is aangestuurd door het woord 'FOUT'. Een woord dat vanuit mijn beleving gestigmatiseerd is. Ergens in m'n leven is de overtuiging ontstaan dat fouten maken niet mag, het is not done. Al wordt er in de volksmond gezegd "van fouten kun je leren", het voelt voor mij verdomd anders wanneer ik ermee geconfronteerd word.

Zoals de 'fout' onaangekondigd binnenwandelt, zo volgt het 'inzicht' met een vergelijkbare tred. Juist op het moment dat mijn aandacht even gericht is op wat anders tovert 'inzicht' een glimlach rond mijn mond en doorzie ik hetgene dat zich heeft afgespeeld. Ik haal diep adem en lach inwendig om mijn eigen capriolen. Die gezegdes zijn zo gek nog niet. Inderdaad kan ik van fouten leren en zelfs meer dan dat. Ik zie nu dat de 'fout' dienend is aan persoonlijke groei en bewustwording. Daarnaast dient het niet alleen mij, maar het grotere geheel. Bijna wonderlijk toch?

Wat 'inzicht' me te zeggen had? Nou dat kan ik je vertellen. Het sprak tot me terwijl ik op het toilet zat en een diepe zucht liet (en misschien ook wel een scheet!). Op het moment dat ik letterlijk de spanning in mijn lijf losliet, hoorde ik vanuit de stilte dat alles in mijn leven gebeurt met een reden, ook wanneer het niet zo leuk is. Mijn lijf reageerde hier direct op met nog meer ontspanning (ik bespaar je de details) waardoor ik kon zien dat de 'fout' mij iets wilde duidelijk maken, dat deze er niet was om mij te pesten maar juist om me te dienen, te helpen, me te laten groeien op een diepere laag.

Omdat ik tot dat moment vooral bezig was op het niveau van het ego doorzag ik het niet. Ik had het te druk met proberen te begrijpen. Met de klemtoon op grijpen. Grijpen en vasthouden aan de overtuiging géén fouten te mogen maken met als gevolg, een hele berg oordelen, verwijten en gebrek aan mildheid voor de persoon Hilde.

Nu voel ik met vlagen de sensaties nog door mijn lijf (de cel-herinnering van het lichaam is nogal vasthoudend!). De emoties die aan de sensaties kleefden lossen langzaam op doordat ik er alleen maar naar kijk. Ik kijk, ik laat het toe, ik kijk zonder oordeel, ik aanschouw, ik aanschouw zonder te grijpen, ik laat het doen wat het te doen heeft, en het laat me los! Opgelost in het niets!! 

Prachtig dat het zo werkt! Helaas heb ik er meer dan één foutje voor nodig. Of mag ik hier spreken van geluk?

01oktober2015