Elke noot geraakt

Ze is 85 jaar en woont binnen een woongroep. Zoals haar zes medebewoners leeft ze met een vorm van dementie. Deze vrouw was in haar jongere jaren concertpianiste. Het kan niet anders dan dat ze haar passie leefde. Overigens is dat mijn persoonlijke invulling en heb ik hier geen navraag over gedaan bij haar dochter. Maar in zoveel kleine momentjes op de dag is haar liefde voor het leven en muziek zichtbaar. En hoorbaar,...

Het is halverwege de middag wanneer ze de woning binnenstapt. Het is nog rustig in de kamer. De meeste mensen zijn uit wandelen geweest en komen langzaam weer binnen. "Het is zo stil hier," merk ik op:  "zal ik eens een stukje muziek aanzetten?" "Ah, daar kan ik ook voor zorgen," zegt ze: "Er staat hier een prachtige piano." "Dat zou fijn zijn!" bevestig ik haar. Ze gaat achter de toetsen zitten en gedurende twintig minuten speelt ze een sonate waarvan ik de naam niet kan herinneren. Ze vult de woning met zachte pianoklanken.  

Na de warme maaltijd blijft ze aan tafel zitten. Enkele van haar medebewoners vergezellen haar. Een liedbundel leg ik open voor haar neer. "Hier staan hele mooie dingen in." vertel ik erbij. "Ach wat leuk!" zegt mw met een dosis vrolijkheid in haar stem. Hardop leest ze couplet na couplet en lied na lied. Na verloop van tijd hoor ik haar zingen en haar tafelgenoten zingen met haar mee. Als vanzelf lijken de wijsjes die bij de woorden horen boven te komen. Het ontroert me. Voor een moment ga ik bij haar staan. Ik leg mijn hand op haar schouder, zing wat regels mee en schenk mijn grootste glimlach. De zuiverheid van de melodie laat soms te wensen over. De zuiverheid van liefde voor muziek raakt elke noot!