sollicitatiegesprek

Ik zit weer in mijn auto. Klik de gordel vast, draai de sleutel om, geef richting aan en vraag me af: ‘Wat is er nu eigenlijk gebeurd?’ Ik geef gas!

De weilanden trekken zijdelings aan me voorbij. ‘Zo vreemd!’ plopt er in mijn gedachten op. Ik kan het gevoel over het afgelopen uur, in sollicitatiegesprek, niet anders noemen.

‘Ze zagen niet wie ik ben!’ en ik zucht een keer heel diep.
De zucht geeft ruimte aan een glimlach en ineens zie ik de kosmische grap. Ik kan me niet bedwingen om keihard te lachen. Heel helder hoor ik daarna mijn innerlijke stem: “Jij bent nog láng niet klaar in de ouderenzorg. Je hebt nog een verhaal te vertellen!”

Ik hoop dat mijn gevoel over het gesprek klopt en ik een NEE krijg. Ik heb immers al volmondig JA gezegd tegen mijn innerlijke stem.
Geniaal toch? Het beste sollicitatiegesprek ever!